Jetzt schtâht’s Pfingschtfescht â. Dâ drbei wird jâ dr Empfang vom heiliga Geischt von dene Jüngr gfeiert, ond gleichzeitig gilt des als Gründong von onsrer chrischtlicha Kirch’. Ond an dem erschta Pfingschta, odr bessr am dâmaliga jüdischa Feschtag 50 Tag nâch Oschtra, henn älle dr Petrus en ihre ondrschiedliche Muttrschprâcha vrschtanda. So liegt’s also uff dr Hand, den biblischa Text zom Pfingschtfescht en schwäbischr Mundart zom vröffentlicha. Dâ isch’ guat, dass dr Schorsch dr Pfarrer Rudolf Paul kennt, weil dr hât en meh’ wia 25 Jâhr’ di ganz Bibel nâch de Urtext ens Schwäbische übrsetzt. Wer meh’ übr dr Rudolf Paul wissa will, odr an Mundart-Gottesdienst mit ehm feiera will, dr kâ em Internet onder www.schwaebischa-kirch.de meh’ erfahra. Uff jeden Fall hat der rührige Mâ sei Übersetzong (en seim Dialekt von dr Alb) von dera Aposchtelgschicht’ zur Vrfügong gschtellt:

„Mô der Pfingstdag endlich då gwea ischd, send se älle an oem Platz beianandergwea. Ond uf oemål håt s vom Hemmel ra braust ond dao, wia wann a Millionssturm durchs ganz Haus fega dät, mô se ghockt send. Ond Zonga send en erschiena, dia hent sich vrtôelt wia Feuer; ond ischd uf jedam von dene drufgwea; ond se send ganz ausgfüllt wôra vom Haeliga Gaest ond se hent ågfanga, en andere Språcha zom sprecha, was en dr Gaest aegeba håt.

En Jerusalem hent aber Juda gwohnt, gottesfürchtige Männer, von überall her von dr ganza Welt. Mô nå des Brausa gwea ischd, håt s en richtiga Auflaof geba ond d Leut send ganz vrdreht gwea, weil s a jeder en saener ôegena Språch håt ebbas saga höra. Då hent se älle gstaont ond sich gwonderat ond gsaed: Guckat no, send dia då, mô då ebbas sagat et älle von Galiläa? Wia kommt nå des, dass a jeder von ons sae ôegena Språch hört, en dui môn r naegebora ischd: Parther ond Meder ond Elamiter ond sotte, mô en Mesopotamien ond en Judäa, en Pontus ond Asien, en Phrygien ond Pamphilien, Ägypten ond de letzte Zipfel von Libyen bei Kyrene wohnat ond Ausländer von Rom, Juda ond Judagenossa, Kreter ond Araber; mir hörat se en onserer Språch vom Herrgott saene graoße Tata saga. Se hent aber älle gstaont ond et gwißt, was se doa sollat ond hent zoanander gsaed: Was soll ao des no wera? Aber andere hent romgspottat ond gsaed: Dia hent wohl a Viertale zviel en dr Birn!“

A guate Woch’ ond em Herrgott sein Sega